432 Hz – przegląd opinii

Częstotliwość 432 Hz, proponowana jako alternatywna wysokość stroju muzycznego, budzi niesłabnące zainteresowanie. „Uzdrawiające” działanie muzyki dopasowanej do A=432 Hz stanowi temat coraz większej liczby postów na mediach społecznościowych. Warto od razu zaznaczyć, że cudzysłowy nie znalazły się tu przypadkowo. Tezy o nadzwyczajnych właściwościach 432 Hz nie mają racjonalnych podstaw, a ich propagowanie leży w interesie tych, którzy potrafią to umiejętnie skomercjalizować. Nieustannie dosztukowywane są zatem kolejne dowody, które mają świadczyć o obiektywnej przewadze 432 Hz nad innymi strojami. W tym wpisie przeanalizujemy główne założenia niedawno opublikowanego tekstu głoszącego, że liczba 432 stanowi wrota do starożytnej mądrości. Czas zatem przekroczyć ten magiczny próg i udać się w podróż!

List otwarty do Fundacji na rzecz Onkologii „Rakowi-Stop” w Rybniku

Szanowni Państwo,

albo postanowili Państwo sygnować imieniem swojej Fundacji wydarzenie inicjatywy „Pełnia Zdrowia” Ryszarda Sadłonia o tytule „II Festiwal Pełnia Zdrowia na Starych i Dobrych Wibracjach”, odbywające się w terminie od 18 listopada do 2 grudnia 2023 roku, albo umiejscowienie na oficjalnym plakacie Festiwalu na dolnym pasku obyło się bez Państwa zgody.

Pragniemy w niniejszym liście zwrócić uwagę, że treści propagowane przez organizatorów Festiwalu stanowić mogą zagrożenie dla życia i zdrowia osób chorych onkologicznie oraz są fundamentalnie sprzeczne ze stanem wiedzy naukowej.

Sekrety 432 Hz wyjaśnione

Teorie spiskowe dotyczące częstotliwości 432 Hz wciąż w modzie. W sierpniowym numerze czasopisma „Zdrowie bez leków” (numer 8/sierpień 2019) ukazał się artykuł pana Przemysława Siwackiego zatytułowany „Sekrety naturalnej częstotliwości 432 Hz”. Ponieważ tekst składa się niemal wyłącznie z błędnych twierdzeń, w niniejszym wpisie chcielibyśmy je wszystkie szczegółowo wyjaśnić.

Pana Taratajcio przygody z muzyką

Najtrudniej zbić argumenty kogoś mówiącego nie na temat.

Stefan Kisielewski

Niniejszy wpis dotyczyć będzie przemówienia postaci, której nasz blog zawdzięcza swoje istnienie. Jest nią pan Jan Taratajcio, który zrazu wygłosił wykład zatytułowany „Wyjaśnienie złotej proporcji w muzyce”. Ponieważ w wielu miejscach zachęca on do weryfikowania obliczeń, które przedstawia, postanowiliśmy uczynić to w tym miejscu.

Zobaczymy, czym poskutkuje potraktowanie jego koncepcji całkowicie poważnie. Postaramy się omówić wszystkie błędy popełnione w wykładzie (nie ukrywamy – stąd bierze się absurdalna długość posta). Tam, gdzie pan Jan próbował odnosić się do nauki, będziemy odnosić się do nauki. Tam, gdzie nie podjął takiej próby, przedstawimy możliwie ścisłe analogie do zastosowanego rozumowania.

Geometria dźwięku – errata

Wspominaliśmy niegdyś o filmie Erica Ronkina zatytułowanym „Sonic Geometry: The Language of Frequency and Form”. Został on umieszczony na YouTube 21 września 2013. Długo nie musiał czekać na polskie tłumaczenie, gdyż jego trzynastominutowy wycinek pojawił się trzy miesiące później. W polskim internecie znany jest jako „Geometria dźwięku”. W tym wpisie wyjaśniamy po kolei wszystkie dźwięczne bzdury w nim zawarte.

432 Hz – prawdziwa historia

Uwaga: przeczytaj także wpis „Sekrety 432 Hz wyjaśnione” z 30 lipca 2019!

Różnorodność dźwięków wykorzystywanych do strojenia bardzo szkodzi muzyce. Ludzkie głosy przyprawia o tę niewygodę, że śpiewacy, dla których skomponowano arie w miejscu, gdzie ton jest wysoki, nie mogą uczynić z nich pożytku w miejscach, gdzie przyjęto strój niski i na odwrót. Z tego powodu wielkie nadzieje wiązane są z tym, że we wszystkich miejscach zostanie wprowadzona jedna obowiązująca wysokość strojenia.

Johann Joachim Quantz,
Essai d’une méthode pour apprendre à jouer de la flûte traversière (1752)

Każdy, kto korzysta z ładowarki do telefonu, nie ma wątpliwości, jak przydatne mogą być konwencje. Nieprzebrane bogactwo wtyczek powoduje, że zostawiwszy własny model w domu, poleganie na ładowarkach znajomych okazuje się przedsięwzięciem o wątpliwych fundamentach. Problem ten nie dotyczył Johanna Joachima Quantza (1697-1773), który był nadwornym flecistą Fryderyka II. Głowę jego zaprzątał bowiem inny kłopot: brak odpowiedniego standardu strojenia. Strapienie Quantza nie jest z kolei naszym strapieniem: w 1953 roku Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna (ISO) określiła, że jako standard strojenia dźwięku a₁ wyznaczone zostanie 440 Hz, czyli 440 wibracji na sekundę.