Wedle pitagorejskiej koncepcji harmonii sfer wszystkie planety, krążąc po swoich orbitach, wydają określony dźwięk. Stosunki liczbowe między ruchami planet odpowiadają skalom muzycznym. Muzyka jest zatem odzwierciedleniem kosmicznych praw. Ta górnolotna idea została odrzucona dopiero w epoce renesansu. Wydawałoby się, że mając do dyspozycji całą dzisiejszą wiedzę astronomiczną, nikt nie wpadłby już na podobny pomysł. Nic bardziej mylnego!
Współczesnym wcieleniem harmonii sfer jest idea Kosmicznej Oktawy (ang. Cosmic Octave) autorstwa Hansa Cousto z 1978 roku. Głosi ona, że ciała niebieskie można powiązać z określonymi częstotliwościami dźwięku oraz kolorami. Częstotliwości wyznaczone przez Cousto są dziś chętnie wykorzystywane w alternatywnych terapiach dźwiękowych. Często za niemałe sumki oferuje się kamertony lub misy dźwiękowe, mające moc dostrajania do wibracji kosmosu. Wyruszmy więc w odyseję kosmiczną i sprawdźmy, czy nie mamy czasem do czynienia z astronomiczną pomyłką.
Dźwięczne Bzdury 